We mochten 2016 omwisselen voor 2017, maar toch heb ik nog wel even wat te vertellen over 2016! Wat is er weer veel gebeurd, wat ik toch niet kan laten om even te vertellen.

Laten we beginnen bij zaterdag 31 december, de allerlaatste dag in het kindertehuis. Helaas moest ik een wat mindere mededeling doen, wat overigens goed werd opgepikt door de nonnen. Daarna heb ik enorm genoten van al de kinderen om me heen. Lekker met ál het speelgoed gespeeld, torens gebouwd, barbies en gewone poppen in elkaar gezet enzovoorts, enzovoorts. Gewoon heerlijk! Ondertussen heeft mijn vriend mijn slippers gevonden en loopt er parmantig wat stappen mee, helaas staat hij telkens op zijn eigen slippers aan de achterkant, waardoor het maar 2 stappen zijn en dan prompt weer op de grond zit. Na de lunch pak ik mijn laptop weer tevoorschijn om even wat voor mijn onderzoek te doen, al gauw komt het 8-jarige meisje naar me toe en wil ze foto’s kijken. Ondertussen probeert ze haar Engels uit en vraagt hoe oud ik ben. Tsja… nu nog 20, maar morgen 21. Grote verbazing is af te lezen bij haar. Ze roept het naar alle vrouwen die op dat moment aanwezig zijn: “Tomorrow aunty’s birthday!” Daarna pakt ze de appel, die ze heeft gekregen van haar nieuwe, Duitse mammie en ze geeft een deel aan mij. Als een cadeautje. Heerlijk, samen gaan we onder het genot van een appel de foto’s bekijken.

Dan komt het moment van afscheid nemen. De kinderen hebben net een cadeautje gehad van mensen die op bezoek waren, dus er is weinig oog voor mij, wat natuurlijk goed uitkomt. Ik bedoel: dan gaan ze sowieso niet huilen of iets dergelijks! Het meisje moet nogmaals zeggen dat ik jarig ben, tegen de non dit keer. En dan gebeurt het dat alle kinderen om mij heen komen staan en ze hard: “Happy birthday” zingen, vervolgens op dezelfde wijs: “May God bless you”. Nou de beste wens die je maar kan hebben. Dan word ik toch uitgebreid gezoend en uitgezwaaid! Het klinkt nog lang na: “Bye! Bye!”

Op naar huis voor een douche, dat is namelijk elke keer hard nodig. Want op mijn legging zitten de meest vieze vlekken en dan voel je jezelf ook niet echt fris. Daarna hup in een Tuktuk, want ik ben uitgenodigd door de schoonmoeder van Kavitha voor een diner. Als ik aankom word ik hartelijk ontvangen, met mixed fruit juice en heerlijk gesprekken over álle dingen, met de verloofde en zijn broer. Het wordt echt enorm gezellig! Het eten is zo lekker! Natuurlijk moet er ook vuurwerk afgestoken worden, dus de sterretjes gaan aan en een soort van grondbloemen worden afgestoken. Daarna word ik naar de kerk gebracht, voor de eindejaarsdienst. Het wordt een mooie dienst, wel wat luid, maar ach. Na de dienst (rond 00.15 uur) vertelt een meisje dat ze nu eindelijk jarig is, dat is ‘toevallig’, ik ook! Grappig om te horen en het gaat ook aan Mohammed, die me thuis zou brengen, niet voorbij. “It’s a special day, right?” Hmm… ik probeer nog te zeggen dat ik wel kan lopen naar huis, want speciale aandacht is niets voor mij, maar ik ben te laat. De oudere pastor zingt voluit de eerste twee regels van “Happy Birthday”, daarna feliciteert hij me hartelijk en vraagt of hij voor mij mag bidden. Midden op straat wordt er een gebed vanuit ons beider hart opgezonden, iets aparts wat wij niet zo snel zouden doen, maar wat een mooie ervaring was.

Rond een uur of 1 kom ik thuis en krijg ik van het koppel een hand met de beste wensen. Daarna naar boven, wat filmpjes opnemen voor thuis. Hoewel het bij jullie nog geen nieuwjaar was, was het voor mij wel al zover. En er waren zelfs mensen die op Sri Lankaanse tijd 12 uur, mij een berichtje stuurden. Haha, mama was iets te vroeg, maar ach dat geeft ook niet. Het is wel heel naar om van de familie een fijne verjaardag gewenst te krijgen, normaal ben ik altijd thuis. Dat was even niet zo heel makkelijk. En ik heb hele stoere broers, maar de smileys laten zien dat ze het toch ook wel gek vinden. Ik besef steeds meer dat ik heus ook van jullie hou hoor ;)

Dan maar naar bed en slapen. Het is niet zo’n lange nacht, want het is zondag en op zondag ga ik altijd naar de kerk, dus deze keer ook. Tijdens het ontbijt schiet het bij de man van het ZOA kantoor te binnen dat ik jarig ben en krijg ik een hand en twee zoenen van zijn vrouw, daarna krijg ik twee CD’s. Ondertussen heb ik dus een stoel in feeststemming gebracht, met kaarten uit mijn boek van de vrienden en een slinger die Pethra heeft gemaakt. Én met chocolaatjes die ik heb gehad van Kavitha, zó lekker J

Na de kerk, wat overigens dezelfde preek was, ga ik naar huis om even te Skypen met pap en mam. Ze hebben een cadeautje, maar ze hebben het nog niet laten zien. Ik krijg allemaal filmpjes met mijn kamer erop. Wauw, twee nieuwe boekenkasten! Heerlijk, want ik heb enorm veel boeken en vooral veel rommel… dat weten ook pap en mam nu. De jongens hebben nog geen cadeautje, want ik ben nog ‘lang’ niet thuis, groot gelijk! Ook krijg ik een fotoboekje met foto’s van tante Jacqueline en mij, heel mooi om te krijgen!

Na een beetje hangen, ga ik me weer klaarmaken om naar Kavitha te gaan. Vanavond ben ik weer uitgenodigd. En als ik binnenkom zie ik de slingers en de ballonnen al hangen! Wat SUPER leuk! “It was a big surprise, thank you so much! I really liked it!” Jaja, ondertussen weten ze van het bestaan van de blog, dus die wordt gelezen! We hebben het heel goed naar ons zin, er komt ook nog een buurjongen bij, het zwarte schaap. Hij krijgt heel wat voor de kiezen. Het is vooral heel lollig! Ik hoop niet dat hij dacht dat ik hem uitlachte, maar ik moest soms zo hard lachen om zijn ideeën over bijvoorbeeld een vrouw of over zijn manier van het vieren van de jaarwisseling. We hebben weer hele gesprekken over Nederland, over aanslagen, over het afwateringssysteem enzovoorts.

Maar dan begint mijn buik een beetje te rommelen, maar dat komt vast doordat ik nog niet echt veel heb gegeten, denk ik. Maar na twee bananen, is het niet over. En nu net met Hoppers, wat toch wel een van de favoriete maaltijden is… Ik kan er maar eentje op en een stukje kip gaat ook maar net. Ik voel me zo naar, dat iedereen me aankijkt of het wel echt goed gaat. Toch maar de badkamer gebruiken. Schaamtevol kom ik terug, na hevig overgeven, want dat is echt niet netjes. Ik vind het eten zo ontzettend lekker en dan toch overgeven. Gelukkig zakt de buikpijn een beetje en wordt de taart binnengebracht. Met kaarsjes en met “Happy Birthday Jeanie…” Zo leuk, weer zo’n enorme verrassing! Er wordt gezongen, geklapt, een wens gedaan en een stuk taart gegeten. Helaas was dat ook al teveel. Na een kopje groene thee, word ik weer heel naar en verdwijn ik weer de badkamer in. De tweede keer… Ik geef dan toch maar aan dat ik moest overgeven, er worden redenen bedacht hoe dat komt, maar ik weet het gewoon echt niet. Toch moet ik beloven altijd een lunch te eten en niet op koekjes te leven.. Daarna moet ik beloven dat ik nog eens terug kom, voor ik wegga! Dat doe ik maar al te graag! Bepakt met twee maaltijden en drie stukjes taart voor thuis, gaan we weer naar huis.

Thuis doe ik de spullen in de koelkast en verdwijn ik weer naar de wc. Helaas is het nog niet over, maar ik probeer zo snel mogelijk te gaan slapen. Wat een drama, ondertussen drie keer ziekerig geweest, ik ben thuis echt zelden ziek. Maar ik kan me vorig jaar herinneren, dat we een cadeautje gingen halen, dat ik met een emmer in de auto zat. Bah…

Gelukkig gaat het nu wel weer wat beter. Morgen weer naar school! Leuk vooruitzicht! Dan moet ik een presentatie houden voor alle leerkrachten.

Ik wil jullie bedanken voor alle felicitaties, de beste wensen op de app, maar ook op deze blog. Heel leuk om ook van jullie, meneer en mevrouw Timmerman, toch mijn jaarlijkse felicitatie te ontvangen! Dat kon nu niet bij het uitlopen van de kerk! En het mailtje en appje van de opa’s en oma’s deden ook heel goed!

Ik wens jullie het allerbeste toe in 2017. Vooral wens ik jullie toe dat 2017 het jaar wordt van Gods welbehagen, dat we Hem mogen dienen en vrezen, als volgers van de Heere Jezus! Dat is wat we allemaal nodig hebben.

Nog maar 1 week en 4 dagen, dan zie ik een groot gedeelte weer!

Veel liefs en twee plakkerige zoenen,

Jeanine