Wat een onthaal!

Zeker 10 mensen stonden klaar om mij op te halen, maar laten we beginnen bij het begin.

Mijn taxibedrijf stuurt me een sms om kwart voor 1, dat de chauffeur onderweg is, ik schrik me naar... Zo vroeg had ik hem niet besteld, half 2 was vroeg genoeg! Uiteindelijk was hij ook pas om half 2 bij ons. Na een leuke dag met Kavitha en een verdrietig afscheid had ik 3 uurtjes geslapen. Ik kleed me aan met winterkleren, wat gerust al 10 weken geleden is, trek mijn schoenen weer aan, doe mijn tas op mijn rug en zorg dat ik klaar ben voor de lange,lange trip.

Een man in de Prius (Tsja, een Nanotaxi was veel te gevaarlijk...) staat me op te wachten en na een zacht 'goodbye' zeg ik de man van zoa gedag. Na lange tijd rijden we weer eens 130 en na één keertje fors in de remmen komen we veilig aan op het vliegveld. En dan? Gewoon maar in rijen gaan staan, ik weet het anders ook niet. En ja hoor, het gaat allemaal heel soepel, het is lekker druk en eigenlijk ook wel gezellig op het vliegveld. Na 5 uur wachten, kan ik het vliegtuig in. 12 uur vliegen is niet niks, maar Hij zal mijn Bewaarder zijn.

Ik zit naast een wat oudere vrouw die last heeft van haar blaas, dus op die rit van 12 uur, sta ik zo'n 10 keer op. Het lukt me om 2 tot 3 uurtjes te slapen en natuurlijk krijgen we weer overheerlijk vliegtuigeten. Op tijd komen we aan in Heathrow. Gelukkig kom ik er op tijd achter dat mijn koffer niet gelijk naar Schiphol kan, aangezien mijn vlucht morgen vanaf Gatwick gaat. Een man geeft me een 'vriendelijk advies', zoals hij het zelf noemde, om het altijd even te checken voor je vertrekt.

Hoe gaan we nu naar het hotel?! Grote vraag... Verschillende mensen helpen me en uiteindelijk zit ik in een luxe touringcarbus met WiFi. Alleen, ik kan mijn ogen niet open houden... Dan moet ik uitstappen na 1,5 uur en zorg ik dat er een taxi is naar het hotel. Heel mijn lijf trilt en ik kan het gewoonweg niet stoppen.

Eindelijk kruip ik in bed, na een douche (want ja, nu zit ik in een hotel, dan moet je het ervan nemen...) en slaap ik toch zeker wel 10 uur. Daarna ga ik met de taxi weer naar het vliegveld en ben ik op tijd voor mijn vlucht. Ik winkel nog wat, koop nog een potje zalf (want ook die had ik thuis nog niet ;)) en ga naar de gate. Er worden nog snel twee interviews afgenomen en dan kan ik instappen, ongeveer tegelijk met mijn vader en moeder ga ik weg.

Op Schiphol aangekomen, stuurt Cornel het eerst naar iedereen door dat ik geland ben, wat tof dat je dat dus allemaal bij kunt houden! Alleen de bagage moet nog gehaald worden, maar mensenkinders wat moet je daar lang voor lopen! Pap en mam staan achter het raam heel hard te zwaaien en eindelijk komt ook mijn koffer op de band en loop ik als echte reiziger door naar de ontvangsthal! Een spandoek, een groep vrienden en pap en mam, heerlijk om ze weer te zien!

Er wordt boven de snelweg koffie gedronken en een muffin gegeten, daarna gaan we lekker naar huis! Bij thuiskomst hangen de vlaggetjes op en de grote vlag met Welkom Nien! Iedereen is weer blij om mij te zien en andersom is dat ook echt het geval!

En nu... nu ben ik weer helemaal thuis, alsof je niet weg bent geweest. Het is gezellig, maar ook echt vermoeiend. Het is dat ik moet nadenken nu, maar het is echt veel beter ok naar bed te gaan. Morgen zien we wel weer verder!

Ik wil jullie bedanken voor het volgen, voor de leuke reacties en voor het medeleven ook naar mijn ouders toe! Het was een toffe ervaring, die ik zeker niet had willen missen! We gaan weer verder, maar ergens moet ik nog vaak denken aan alles daar in Sri Lanka.

Zoals daar veel wordt gezegd, wens ik jullie toe: God bless you!

Veel liefs, Jeanine