Misschien wel weer vlug om nu alweer een blog te schrijven, maar vandaag was zo leuk, dat ik het even wil delen!

Trrrrriing, Trrrrriing! Pfoe, is het nu al weer licht? Dat was even net wat te vlug eigenlijk. Maar goed, ik ga maar gewoon uit bed. Er wordt weer op de deur geklopt, ik weet al wat het is, de man van het huis komt wat brengen van de bakker! Heerlijk, een chocolademuffin. Van dat afvallen komt echt niks terecht…

Elke dag vraag ik me weer af, wat zal ik nu eens aantrekken. Ik doe mijn koffer open en dan… bahbahbah! Een kakkerlak rent onder mijn koffer vandaan. En niet alleen de kakkerlak gaat rennen, maar ik ren ook heel hard weg, naar een hogere plek: mijn bed. Oeh, met dat ik het schrijf krijg ik weer kromme tenen. Bibbers, wat moet ik doen? Dan maar even een gymnastische oefening op mijn buik, om te zien waar dat beest is gebleven. Vanuit het bed kijk ik onder het bed, dáár zit hij. Althans hij ligt op de grond. Oké ik besef me, ik moet niet zo benauwd doen, maar ik heb echt zo geen band met zulke dieren. Ik ga wel eerst naar de badkamer, maar prompt ligt daar ook zo’n beest op z’n rug.

Dan maar naar de mevrouw van het gasthuis. “Can you please help me?” En volgens mij ziet ze aan mijn verwrongen gezicht dat er iets is ;) Ze weet al hoe het komt. Met de schoonmaak van mijn kamer hebben ze iets in mijn kamer gespoten om ze dood te maken. Dan komen ze dus eerst even tot leven en vervolgens gaan ze dood. Ook zij ruimt ze liever niet op, dus komt er een lief vrouwtje, de dienstmaagd om mij te verlossen van deze beesten.

Oh ja, er was ook nog een ontbijtje voor me, iets met rijst in kokosmelk en met sambal. Ik besluit om dat maar met de lunch te doen. Eerst maar eens naar school lopen. Het is ongeveer tien minuutjes lopen en op straat zie je toch de leukste dingen. De broodkar met Für Elise komt weer langs (zie filmpje), een man maait het gras met een soort hockeystick, een hoop dure auto’s: Porsche, Audi A6, Toyota Prius (PAP!!) en toeterende mensen komen langs. Al lopend glibbert mijn bril alweer naar beneden en is er van mijn lekkere luchtje niks meer te ruiken, het is nu al warm eigenlijk.

Op school aangekomen zie ik geen enkele leerkracht, alleen maar kinderen. Ik wil even de spullen pakken voor mijn les, maar om nu zelf in de kast te graaien is ook zo wat. Ondertussen is het al 8.10 uur, dat betekent dat de assembly al lang en breed had moeten beginnen. Eén van de kinderen geeft mij wat kralen en zelfgemaakte kralen, speciaal voor mij. Ik neem dat aan, maar ik vind het wel een soort lastig, ze hebben al zo weinig. Eindelijk rinkelt de bel, al de juffen en meesters komen uit een lokaal, ze hadden een gebedsbijeenkomst, alleen ik wist dat niet! Na de opening gaan we naar de klas, ik kan gelijk beginnen met mijn les in groep 3. Mijn kleine laptopje gebruik ik voor de PowerPoint, maar dat is lang niet zo goed zichtbaar, dus eerst de klas maar eens reorganiseren. Iedereen zit heerlijk te luisteren naar de verhalen over de sneeuw in Nederland. Hoewel hier het zweet overal zit, praat ik met plezier over deze tijd van het jaar. Wat hebben de mensen allemaal wel niet aan als het koud is? Hier en daar wat interactie. Dan beginnen met de les, stap bij stap en iedereen kan lekker mee doen! Heerlijk, ze zijn zo creatief! “Ms DJenien, can I make my own hat?” “Ms Djenien, do you like my painting?” Ms Djenien can I make your hair?” Oh, ze zijn zo schattig! “Goodmorning ms Djenien, thank you ms Djenien!”

En zie de foto’s voor het resultaat! Iedereen wil het meenemen naar huis, maar ik vraag aan de juf of het ook opgehangen mag worden, nou de kinderen werden dolenthousiast! Want dát was nog veel leuker! De shadowteacher helpt mij met ophangen en zo hebben we een gesprekje over mijn verblijf. Ik mag gerust eens aankloppen, want ook zij heeft vrij en dan kunnen we misschien wat gaan doen. Zie je, ik ben niet alleen!

Het is pauze, dus eten de kinderen hun snack, wat in onze ogen echt een diner is. Daarna gaan we lekker naar buiten en spelen we met de bal. Ze komen steeds losser! Ik maak nog even een blunder door een jongen een meisje te noemen, sorry, ik kan ze soms niet onderscheiden.

Dan komt er een juf met een andere juf naar mij toe. Gisteren vertelde de dame dat ze een neef in Den Haag heeft wonen en dat ze weet dat wij super lekkere koekies hebben. Dit is voor jou, ik krijg een tasje met een stuk of 10 cookies, gekocht door de jongere dame. Dat is toch leuk! Tijdens het knutselen, worden de kinderen gewogen, dan komt de vraag of ik ook nog wil proberen. Nou, sorry! Ik denk dat ik dat nog niet aandurf ;)

Ik moet zeggen dat het heel goed gaat, zo alleen ben ik niet! In het gasthuis zijn meer mensen, dus ik hoor lekker veel geklets. Daarnaast is het ook geweldig om op straat te lopen tussen de lachende schoollui, want die heb je hier heel veel! Iedereen heeft een soort respect voor me, ze zeggen gedag, ze toeteren, ze doen wat ze leuk vinden! Ik kan alleen maar zeggen, dat het zo ontzettend fijn is en dat ik daar enorm dankbaar voor ben. Ook op afstand heb ik geprobeerd mee te leven met thuis. Gert Jan is geopereerd en het mocht goedgaan! Ook de vader van een vriendin mocht weer wakker worden, na een langdurige operatie! Wat is de Heere dan goed hè! Het simpele kindervers komt vaak genoeg in mij op, want dát Hij schenkt is zo ontzettend duidelijk!

“Opent uwen mond,

Eist van Mij vrijmoedig,

Op Mijn trouw verbond,

Al wat u ontbreekt,

Schenk Ik zo gij het smeekt,

Mild en overvloedig!”

Een warme en plakkerige groet,

van mij!