De eerste daagjes in Colombo

Deze blog heeft wat voeten in de aarde, ik was bijna klaar met schrijven… een klik op een knop en weg was het. Dus dan maar opnieuw, alleen dan iets verkort!

Ge-wel-dig!!

Dat is het juiste woord om te beschrijven hoe het is om in Sri Lanka te zijn.

In de achterliggende dagen zijn we op school geweest, wat een mega verschillen. Ik ben toch wel blij dat het bij ons goed georganiseerd is, ook in de kleuterklassen. Kinderen hebben vaak niks te doen. Er zijn voor 16 kinderen 4 juffen aanwezig. Eén echte juf, die voor de klas staat, 1 juf voor een jongen met down en een jongen met een verstandelijke beperking, 1 juf voor een meisje met autisme en een assistent voor het maken van Kerst dingen. Er zijn heel veel zaken die je als Hollander ziet, sommige dingen gaan zo ontzettend anders! Maar ik mag al gelijk dingen doen in de klas. Een liedje in het Nederlands aanleren, van 1 tot 10 tellen in het Nederlands en iedereen doet mee. Soms praten de jufs met elkaar, terwijl de kinderen toe kijken. Het is iets aparts, maar we genieten enorm. Je kan nu ook een beetje laten zien wat je in huis hebt. Ik bedoel: als je gaat tellen, laat de kinderen dan tellen met blokken of gebruik de nummers van de kalender. Ik heb een heerlijk gesprek met de speciale juf voor het autistische meisje. Ze geeft me ontzettend veel input voor mijn onderzoek, hoewel ze Boedhist is, doet ze wel met alles mee in het christelijke onderwijs.

Er worden veel dingen gedaan aan Kerst, een Kerstboom met voetstappen van de kinderen erop, een sneeuwpop (die niemand ooit heeft gezien) een soort engeltje. Drukke voorbereidingen! Zingen wordt ook echt veel gedaan, er komen andere kinderen in ons lokaaltje om te zingen, want onze juf kan leuk piano spelen!

Het gaat er anders aan toe, maar het is niet altijd allemaal verkeerd! Het is een uitdaging om hier te werken, zeker ook volgende week als ik wat meer hoop te gaan doen in deze klas!

Wat ik heel mooi vond was dat de kinderen allemaal hun lunch box mee hebben, hun kleedje op tafel leggen tegen het morsen en vervolgens staande bidden: “Thank you Jesus, Thank you Jesus, for our food, for our food and the many blessings, and the many blessings. A-men, A-men.” De wijs van mel-ek drinken, slokslokslok)

Hieronder gewoon wat feitjes over de afgelopen dagen:

Wist je/ u dat….

- Een Tuktuk heel erg op je zenuwen kan werken? Twee Hollandse meiden, dwars door het verkeer, die steeds hard proberen te remmen, soms hoge gilletjes geven en vaak vooral heel hard lachen?

- Joke en ik heerlijk aan de kust hebben gezeten en we mooie foto’s wilden maken van palmbomen, maar dat deze alleen maar dode bladeren hadden?

- Dat we de beste gesprekken hebben en steeds meer te weten komen?

- Joke en ik bij de Mac hebben gegeten….? Slechte zaak eigenlijk…

- Kavitha, onze lieve contactpersoon, een geweldig mens is! Super leuk om mee te kletsen en ze is echt zo hartelijk dat ze van alles en nog wat wil regelen?

- Het Engels soms nog best wel eens voor spraakverwarringen zorgt? “Ik weet de weg hoor” en vervolgens glad de verkeerde kant op gaat.

- Jokes Engels steeds beter wordt?

- Kereltjes van het Logos, heel hard komen aanrennen als we een selfie maken?

- De kinderen zwemles krijgen? Ze worden naar een zwembad gereden met een bus, door hele nauwe straatjes.

- Er dus verschillende gelovigen op de school zitten, maar dat het merendeel Christelijk is?

- Dat we ‘Moordenaartje’ hebben gespeeld met 11 -13 jarigen?

- Dat er een hindoeïstisch jongetje heeft gezegd liever Christen te willen zijn?

- Dat de juf me ook lekker aan het werk zet, onvoorbereid. Maar vervolgens zijn ze zo ontzettend leuk bezig!

- Er met open mond geluisterd wordt naar een Bijbelverhaal over de verloren zoon?

- Skype het op een of andere manier niet doet? En dat we dan maar korte videootjes sturen, waarin vooral veel gelachen wordt?

- We ons helemaal thuis voelen hier in dit land en op deze school!

- Dat de was niet hetzelfde ruikt als thuis? En dat de was óveral hangt?

- Dat als je met je nagels over je benen heen krabt (vanwege de muggenbulten) heel je nagels zwart worden van het vuil?

- Dat ik nog véél meer heb om te schrijven, maar dat ik dat jullie niet allemaal aan zal doen!

Ik heb een vraagje, zouden jullie deze school willen meenemen in het gebed? Wij allen hebben Deze Onderwijzer nodig!

Enne.. bedankt voor alle reacties! Ik vind dat super leuk om te lezen, dus laat gerust weer een berichtje achter! Binnenkort hoop ik weer wat te schrijven, want zaterdag – zondag – maandag (een feestdag vanwege volle maan) zijn we vrij! En kijk ook eventjes bij de fotootjes, die zijn misschien ook wel leuk ;)

Een lieve, plakkerige groet,

Jeanine (en Joke natuurlijk!)

Van winterkleding naar zomerjurkjes

Heel hoog in de lucht ging ik, op reis naar Londen. Mijn reis is begonnen en het ging allemaal prima, ik was zo door de douane heen, maar tsjonge wat moet je soms ver lopen op dat grote Schiphol, maar natuurlijk ben ik op tijd. No stress allowed. Vervolgens kom ik aan op Londen, waar ik heerlijk een poos ga wachten. Ik zie bijna niemand langskomen, het is maar stilletjes. Totdat ik bedenk dat Joke mij natuurlijk nergens kan vinden als ik daar zit, dus ik loop terug, spreek iemand in het Engels aan om te vragen waar ik heen moet. Ik word van hot naar her gestuurd, maar ach, na een poosje appen met familie en vrienden heb ik er wel vermaak in en dan zie ik Joke. En nee, ze ziet mij niet, ze duikt direct het toilet in. Dan maar wachten op het toilet, tot ze uit die deur komt. En voila, daar doet ze het slot van de deur en... je had het gezicht moeten zien. Totaal verbaasd, ze had zich al ettelijke malen bedacht hoe ze mij nu eens zou kunnen vinden. Volgend avontuur, want: hoe komen we nu bij de juiste Terminal? Gewoon de bus instappen en dan zien we het wel, we staan op bij het punt waar wij denken dat we eruit moeten, maar de buschauffeur had daar andere gedachten over. Lachen geblazen. Eindelijk op Londen, zoeken we een eettent, een pizza kan er altijd in! Na een poosje wachten gaan we door naar de gate, wat een drukte! En wat een hoop verschillende mensen! Grappig genoeg konden we nog naast elkaar zitten, dat hadden we allemaal al bekeken. Na ongeveer 10 uur, misschien iets langer, komen we zo stijf als een hark aan. Door de douane, visum laten zien (waar niks van werd gezegd....) Wachten op de koffers en dan op zoek naar de taxichauffeur. "Ms. Jeanine" was op het bord gezet, hij had ons snel genoeg in de gaten. Maar man.. we komen het vliegveld uitlopen, wat een klap! Zo ontzettend warm, het zweet breekt me gelijk aan alle kanten uit. Wat wil je ook, met winterkleren aan?! Het zweet breekt niet alleen uit door de warmte, maar ook door het verkeer, wat kriskras door elkaar heen gaat. "Als je in Sri Lanka kan rijden, kan je overal rijden." Zo zei de beste man achter het stuur. We kletsen zo hier en daar wat en komen aan bij het huis. Prachtig, heerlijke kamer, lekker groot. Natuurlijk moet je je even settelen, maar vervolgens gaan we toch echt de stad even in, om rond te neuzen. En ja hoor, we vinden gewoon een kleine supermarkt, waar we ananas, bananen, rijst, COLA en andere dingen kunnen kopen. En oh ja, een paraplu is ook heel handig, want het gaat regenen.

En nu?! Ik zit heerlijk te typen onder de waaier, Joke kijkt een filmpje, met haar ogen dicht ondertussen. Het is ook best vermoeiend ;)

Het is natuurlijk niet allemaal heel makkelijk geweest, er zijn best wel momenten geweest tijdens de reis dat ik dacht: hoe komen we er ooit veilig? Hoe kan ik ook tien weken hier verblijven? Maar ziende op Hem, de Opperste Leidsman, zal Hij de weg begaanbaar maken. We zijn ontzettend dankbaar, dat we veilig aan mochten komen. De Heere komt toe, alle lof, alle eer en alle aanbidding!

Afscheid nemen...

Nog een paar nachtjes en dan gaan we weg! Super spannend, maar er is enorm veel zin om er naar toe te gaan!

Alleen... datgene waar ik echt een beetje een hekel aan heb, moet ik nu gaan doen: afscheid nemen.

Afscheid nemen van de allerleukste International Class, van de 6 andere Nederlandse meiden en van de buitenlandse studenten, wat hebben we het naar ons zin gehad met elkaar. Zoveel geleerd over allerlei culturen, over het onderwijssysteem wereldwijd, maar vooral hoe belangrijk het is om Christelijk onderwijs te geven! "Don't forget to pray: p = praise Him, r= read the bible, a= ask Him, y= yes, say yes." Afhankelijk zijn, dat is belangrijk niet alleen maar in woorden, maar juist in alles hebben we de Heere nodig. Ik hoop en bid of deze lieve mensen een voorspoedige, maar ook een mooie reis terug naar huis mogen krijgen. En de Nederlanders wens ik het beste toe in Australië, India en Ghana, geniet ervan!

Afscheid nemen van vrienden en vriendinnen. Heel lang leef je er naar toe, dan komt dat moment. Een knuffel hier, een hand daar, een ander geeft een kaart en... ik kreeg zelfs een heerlijk boek met allerlei berichten en brieven erin om daar te 'overleven'. Super bedankt, in het vliegtuig en waar dan ook worden de brieven opengemaakt! Dank jullie wel voor het meeleven. En hopelijk zien we elkaar snel terug!

Afscheid nemen van mensen die je enorm hebben geholpen. Johan en Dieneke hebben mij geholpen met contactgegevens, met een route uitstippelen, met allerlei praktische tips en hoe ver je ook gaat: "Je moet altijd bewaard blijven." En zo is dat, bedankt voor jullie hulp!

Afscheid nemen van familie. Misschien is dat nog wel het lastigste. Ik ben toch wel gehecht aan mijn broers ;) Ik kan 's avonds niet even lekker kletsen met mam of pap, over al mijn belevenissen. Ik ga jullie missen, maar ook jullie moeten bewaard worden!

Bijna weg, maandag om precies te zijn. Een weg naar Sri Lanka, een weg waarin we bewaard moeten blijven. En zoals we vaak zongen in de International Class is mijn biddend uitzien:

God will make a way
Where there seems to be no way
He works in ways we cannot see
He will make a way for me

He will be my guide
Hold me closely to His side
With love and strength for each new day
He will make a way, He will make a way

Welkom op mijn Reislog!

Ha!

Welkom op mijn reismeeblog.

Van D.V. 7 november tot 14 januari hoop ik in Sri Lanka te zijn. Dit voor mijn afstudeeronderzoek over het (christelijke) onderwijs daar. Hoe is de verhouding tussen de leerkracht en de leerlingen? Hoe is de verhouding met de leerstof? En hoe laten deze christelijke meesters en juffen zien dat ieder kind ertoe doet?

De eerste twee weken word ik vergezeld, daarna zal ik het alleen moeten doen. Natuurlijk zullen er veel contacten ontstaan, waar ik enorm naar uitzie, dus zo alleen zal dit niet zijn.

Maar het is vooral belangrijk om biddend dit te zingen:

De HEERzalusteedsgadeslaan,
OpdatHijin gevaar,
Uwzielvoorrampbewaar';
DeHEER,'t zijg' inof uitmoogtgaan,
Enwaarg' uheenmoogtspoeden,
Zaleeuwigu behoeden.

Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuweverhalenenfoto'svinden, en viade kaartweet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je inhet profiel.

Ik zou het leuk vinden als je zo af en toe een berichtje achterlaat!

Groetjes Jeanine

Ps... Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Yes paspoort terug!

Pfoe, na een poos wachten heb ik vandaag mijn paspoort teruggekregen. Als je naar een mooi land wilt, moet je er ook een poosje op wachten voor alles is geregeld.

Nadat de eerste keer de ambassade gesloten was, toen wij aankwamen, ben ik nog een poging gaan wagen. En waarempel, ze wilden me bijna weer terugsturen. Gelukkig kunnen wij, als Nederlandse meiden, best wel eens voor onszelf opkomen. Uiteindelijk was het heel gezellig, we kregen allerlei boekjes kregen mee. Er werden zelfs al contactgegevens uitgewisseld.

Maar... na twee weken had ik mijn paspoort nog helemaal niet terug. Balen natuurlijk, dan maar een belletje doen naar de ambassade, waar mijn visum en paspoort blijven.

Na wat uitleg, werd er beloofd dat het binnen twee weken wel goed zou komen. Nou gelukkig, vandaag heb ik hem ein-de-lijk! Ik weet gelijk weer even hoe het werkt, niet zo stressen, maar gewoon relax afwachten. Dat wordt wat!